Preminuo Risto Bukvić
Glumac Narodnog pozorišta u Nišu Risto Bukvić preminuo je u 73. godini, saopštio je taj teatar, u kojem je igrao od kraja 70-ih ostvarivši niz zapaženih uloga.
Rođen 1950. godine u Novom Selu kod Lebana, u porodici doseljenika iz Hercegovine, Bukvić je završio gimnaziju u Sarajevu, gde je dve godine studirao Pravni fakultet, ali je na trećoj godini prešao na Katedru za scensku umetnost, koja je prerasla u međuvremenu u Fakultet dramskih umetnosti, na kojem je i diplomirao predstavom “U beskraj” u režiji slavnog slovenačkog reditelja Zvoneta Šenbauera.
Stalan posao dobio je najpre u Kamernom teatru, a radio je i na radiju i televiziji. Predstavama “Kraj igre” i “Predstava Hamleta u Mrduši Donjoj” nastupao je u Mađarskoj, Sovjetskom Savezu i Francuskoj, a vrhunac je doživeo u Meksiku i Gvatemali, gde je sarajevski Kamerni teatar proveo čak 40 dana.
“Igrao sam u mnogim predstavama, u Učenim ženama, Sablasnoj sonati, Izbiračici, Kući plavog lišća, Smrti trgovačkog putnika. Imali smo otvorenu scenu na Tjentištu, gde smo pripremali predstave i nastupali. Bio sam zadovoljan. Bilo je to vreme kada niko nikome nije zavideo. Naprotiv. Uvek smo se dogovarali, divno slagali i još bolje družili. Vreme za pamćenje”, govorio je Risto Bukvić, kako je u tekstu poodom njegove smrti podsetila Tamara Milosavljević.
Sumnjivo lice
Bukvić je u Sarajevu ostao do 1977. godine, kada je otišao u Mostar na odsluženje vojnog roka. Te godine je u Sarajevu na festivalu MESS slučajno upoznao Miroljuba Stojanovića, tadašnjeg upravnika Narodnog pozorišta u Nišu, nakon čega je dobio poziv da uskoči u predstavu “Joakim” koju je na niškoj sceni postavljao Gradimir Mirković. Za sedam dana zamenio je kolegu, dobio priznanja, pohvale. Vrata niškog teatra bila su mu, posle “Joakima” (1978), širom otvorena.
2Početak kao i svaki. I dobar i loš. U glumačkom pogledu dobar da bolji ne može biti. Ubrzo sam zaigrao u monodrami ‘Ivo Lola Ribar’ pripremljenoj povodom proslave Univerziteta. Sećam se, bili su angažovani mnogi pisci, ljudi sa estrade, poput Lutajućih srca. Monodrama je sjajno prošla”, prisećao se Bukvić povodom tog komada koji je za dve godine repriziran 56 puta pred više od 23.000 gledalacam kako u pozorištu, ustanovama i školama, tako i širom zemlje.
Bukvić je nastavio da nižu uloge u predstavama “Bogojavljenska noć”, “Gospoda Glembajevi”, “Jerma”, “Ivanov”, “Arsenik i stare čipke”, “Crvena opština”, “Nečista krv”… Za ulogu Vanka u “Nwčistoj krvi”, u dramatizaciji i u režiji Gradimira Mirkovića, dobio je na XVI pozorišnim susretima “Joakim Vujić” u Kragujevcu nagradu Udruženja dramskih umetnika Srbije.
Igrao je i u Šekspirovom “Hamletu”, te predstavama “Cipeljuga”, “Jama”, “Pokopano dete”, “Kralj Lir”, “Raskršće”, “Proboj”, “Fenomeni”, “Kolubarska bitka”, “Narodni poslanik”, “Sako od velura”, te “Spasilac”, kojim je ansambl niškog Narodnog pozorišta nastupio na MESS-u u Sarajevu.
“Za mene je to bio poseban doživljaj. Kao sarajevski glumac, četiri puta sam nastupao na MESS-u i dva puta sa niškim teatrom. Dobili smo sjajne kritike, pogotovu što smo svi igrali više likova. Bila je to sjajna kolektivna predstava sa izrazitim individualnim svojstvima. Tako su nas u Spasiocu svi videli”, izjavio je svojevremeno Bukvić, koji je i narednih godina ostvario značajne uloge u predstavama “Ženidba”, “Jugoslovenska antiteza”, “Zona Zamfirova”, “Tetovirane duše”, “Slika za veliki zid”, “Vuk”, “Ivkova slava”, “Pokojnik”, “Familija gospođe ministarke”, “Ruženje naroda u dva dela”, “Sile u vazduhu”, “Dečija bolest: otac na službenom putu”, “Bela kafa”.
Prema oceni kritičara, ostvario je zapaženije uloge u “Maloj” (Žika Ajkula) i posebno u “Čekajući Godoa” 1991. godine u ulozi Vladimira.
Narednih decenija igrao je i u predstavama “Koštana”, “Kiseonik”, “Ćurani”, “Kralj i njegov komediograf”, “Zona Zamfirova”, “Tašana”, “Je li bilo kneževe večere”, “Gospođa ministarka”, “Devojke”, “Niš ekspres”, “Mesec dana na selu”, “Veliki manevri u tijesnim ulicama” i “Sumnjivo lice”, te “Gde je nestao Harms”.
Među poslednjim ulogama koje je odigrao bila je uloga Dede u predstavi “Mala”, čija je premijera bila 2014. godine.
*Foto: NP Niš
(SEEcult.org)
