Trijumf Proslave na 71. Puli
Film “Proslava” Bruna Ankovića trijumfovao je u konkurenciji hrvatskog filma na 71. Pulskom filmskom festivalu (PFF), osvojivši Veliku zlatnu arenu za najbolji film, kao i još tri zlatne arene, a dobio je i najbolju ocenu kritičara i novinara, kao i nagradu Kino mreže.
Pobednički film producentske kuće Ecletica osvojio je i Zlatnu arenu za najbolji scenario (Jelena Paljan), kao i za najbolju glavnu mušku ulogu (Bernard Tomić) i fotografiju (Aleksandar Pavlović), a prema navodima žirija 71. PFF, svečano završenog 17. jula u Istarskom narodnom kazalištu, delo je koje zahteva potpunu koncentraciju gledalaca, sa “nelinearno ispričanom pričom koja poentu moćno razotkriva tek pri samom kraju ostavljajući mnogo prostora za diskusiju”.
“U današnje vreme pojačanih političkih napetosti, ‘Proslava’ otvara izuzetno potrebnu temu kako zle ideologije mogu imati nevine korene”, naveo je žiri, koji su činili: Nina Violić, Nina Velnić, Mirta Puhlovski, Goran Marković i Nebojša Slijepčević, koji je u konkurenciji Glavnog programa ocenjivao 11 hrvatskih filmova i 11 manjinskih koprodukcija.
Dokumentarac “Naša deca” Silvestra Kolbasa i produkcije Factum osvojio je zlatne arene za režiju i za montažu (Denis Golenja), uz obrazloženje da je Kolbasu kamera i filmski alat, i sredstvo nošenja sa emotivnim zahtevima roditeljstva.
“Kamera je punokrvni protagonista filma koji razotkriva, provocira, zabavlja i štiti. Suočen s nerešivim zagonetkama roditeljstva, Kolbas rešenje traži u menjanju ugla snimanja. Pokušava izmaći kameru u poziciju neutralnog posmatrača kako bi sagledao vlastitu ulogu u svom vlastitom životu, a onda, kad to ne uspe, poražen se vraća u ličnu perspektivu. Pritom se gledaocu potpuno izlaže, i stvara hrabro, dirljivo, toplo, razigrano, ponekad tragično, i izuzetno kompleksno filmsko delo u kojem nema granice između ličnog i filmskog, i koje emotivno razara gledaoca”.
Najboljim filmom sekcije Manjinska koprodukcija proglašen je “Domaćinstvo za početnike” makedonskog reditelja Gorana Stolevskog i hrvatskog koproducenta Kinorame, koji je dobio i Zlatnu arenu za najbolju sporednu mušku ulogu u toj selekciji.
Zlatna arena za najbolju glavnu mušku ulogu u selekciji hrvatskih filmova dodeljena je Bernardu Tomiću za ulogu Mije u pobedničkoj “Proslavi”, uz obrazloženje da rasponom u dva vremenska perioda dojmljivo gradi lik koji gledaoci prate u odrastanju na ivici gladi. “Od nezrelog, gotovo nevinog, zaljubljenog dečaka, do odraslog muškarca koga obuzima strah od smrti. Dugo ćemo pamtiti njegove prestrašene oči u mraku. Gledajući ga kako se bori pitamo se da li bi i mi postupili isto u njegovoj situaciji”, naveo je žiri povodom Tomićeve uloge Mije, koji sa porodicom živi u siromašnom selu u ruralnom delu Hrvatske, a nakon što posvedoči okrutnom činu svog oca na koji ga je naterala nepodnošljiva neimaština i izvrši neopravdani nalog opštinskih vlasti da se reši porodičnog psa, postaje laka meta ekstremne ideologije koja mu nudi lažnu nadu u bolji život i lažno opravdanje za sve užase koje je pretrpio.
Za najbolju glavnu žensku ulogu nagrađena je Lana Barić za film “Šlager” reditelja Nevija Marasovića, koji je odneo i Zlatnu arenu za muziku braće Alena i Nenada Sinkauza. Lana Barić nagrađena je uz obrazloženje da su sredstva koja koristi “daleko od predvidivosti, a u gledaocu postižu prepoznavanje svih emocija kroz koje njen lik Sare prolazi, dočaravajući tako što znači biti ljudsko biće”.
Za najbolju sporednu mušku ulogu Zlatnu arenu dobio je srpski glumac Boris Isaković za ulogu Dinka Horvata u filmu "Svemu dođe kraj" reditelja Rajka Grlića, kojim je 71. PFF svečano otvoren, a osvojio je i nagradu za scenografiju Željke Burić.
Isaković je, kako je istakao žiri, lakoćom, šarmom i velikom glumačkom snagom postigao satirični odmak koji se gotovo ne može videti, ali se snažno oseća. “Boris odmereno i pametno bira sredstva koja vode do stravičnog utiska da je Dinko Horvat živa osoba”, istakao je žiri.
Trijumfovao je i film Vlatke Vorkapić i produkcije Interfilm “Sveta obitelj”, koji je dobio nagradu publike, a odneo je i Zlatnu arenu za kostimografiju (Ivana Zozola Vargović) i nagradu “Breza” za najbolju debitantkinju (Luna Pilić), kao i Zlatnu arenu za najbolju sporednu žensku ulogu (Judita Franković Brdar), uz obrazloženje da je “notu koja odabira da u teškim okolnostima patrijarhalne sredine zadrži dostojanstvo i ljudskost”, utelovila “šarmantno, s velikom lakoćom i razigranošću, te kroz jednostavnost i neposrednost izgradila empatiju prema glavnom liku”.
Zlatna arena za oblikovanje zvuka dodeljena je Luki Gamulinu i Tihomiru Vrbanecu za film “Slatka Simona” Igora Mirkovića.
Film “Božji gnev” Kristijana Milića odneo je nagrade za masku (Ana Bulajić Crček) i specijalne efekte (Petar Novaković), dok je za vizuelne efekte nagrađen Krsto Jaram za film “Šalša”, redatelja Dražena Žarkovića.
Zlatna arena za najbolju hrvatsku manjinsku koprodukciju dodeljena je “Domaćinstvu za početnike” Gorana Stolevskog kao “tematski relevantnom i savremenom filmu koji vešto i bogato koristi sve aspekte filmskog jezika od glumačkog ansambla, montaže, režije, zvuka, muzike do kamere, kostima i scenarija. “Izuzetno dirljiv i nepredvidiv, ‘Domaćinstvo za početnike’ postiže neverovatnu životnost jer u prvi plan postavlja ljude, a ne ono što ih određuje”, naveo je žiri koji je za film Stolevskog dodelio i Zlatnu arenu za sporednu mušku ulogu Vladimiru Tintoru.
Zlatna arena za glavnu mušku ulogu u hrvatskoj manjinskoj koprodukciji dodeljena je Leonu Lučevu za ulogu Mije u filmu “Radnička klasa ide u pakao” Mladena Đorđevića, uz obrazloženje da “neodoljivom jednostavnošću gradi duhovitost vlastitim uverenjem u svoju manipulaciju”, zbog čega se često i publika pita da li on laže ili ne.
Zlatna arena za glavnu žensku ulogu u hrvatskoj manjinskoj koprodukciji dodeljena je Ilinci Manolache za ulogu u filmu “Ne očekuj previše od kraja sveta” rumunskog reditelja Radua Judea, uz obrazloženje da “autentičnošću i snagom postiže duhovitost, pritom ne ispuštajući gledaočevu pažnju”, već je drži u “često dugim kadrovima koje obogaćuje zanimljivošću”.
Posebno priznanje dodeljeno je posthumno Dušku Valentiću za sporednu mušku ulogu Tileta u filmu “Lost Country” srpskog reditelja Vladimira Perišića, uz obrazloženje da je “u vrlo ograničenom vremenu uspeo da izgradi upečatljivu ulogu ostarelog partijskog moćnika, kome kontrira svojim nežnim glumačkim habitusom”.
*Foto: PFF
(SEEcult.org)
