Realnost nesagledivog
Izložba “Realnost nesagledivog” Petra Sibinovića u Umetničkom prostoru U10 u Beogradu, koja će biti otvorena 18. avgusta, obuhvata skulpture i crteže koji za osnovnu temu imaju pronalaženje plastičkog potencijala u skulptorskom materijalu, kao i definisanje određenih tema ili narativa koji se mogu za ta stanja vezati.
Sibinović zapravo, kako je naveo Radoš Antonijević u pratećem tekstu, pretežno usmerava svoje interesovanje na promenljivo stanje materijala i na pozicije mogućeg preoblikovanja i preuzimanje kontrole nad oblikom, pa su zato u njegovim rukama češće materijali koje bi se mogli nazvati skulptorski neuobičajnim, jer ne dozvoljavaju laku manipulaciju, ali se u određenim uslovima mogu specifično preoblikovati. Tako istraživanje oblikovnog potencijala kreće od istraživanja plastičnosti materijala, ali se uvek dovodi u vezu sa mogućim značenjem. Prelaženje tog dvostrukog puta vodi do srećnog spoja koji eksperimentisanje materijalima proizvodi u veštinu oblikovanja, a stvorene oblike u jezik.
Sibinović svoju pažnju usmerava i na proučavanje prirode i procesa oblikovanja van uticaja čoveka poput: entropije, degeneracije, hibridizacije, kristalizacije, taloženja, kondenzacije i tako dalje. Ti procesi često kao plastički rezultat imaju vrlo žive i vitalne oblike koje umetnik želi da zadrži i da ih iskoristi u svom radu. Priroda tih procesa i fizičke osobine materijala uslovljavaju specifičnost metoda rada koje treba osmisliti, osvestiti i njima ovladati. Tako je cilj ukupnog rada pored jasnog konstituisanja autentične plastičke misli jeste i mapiranje puta umetničkog delovanja, naveo je Antonijević.
“Ljudska čula registruju samo delić postojeće stvarnosti, a široko područje nedodirljivog, nevidljivog ili nečujnog ostaje prepušteno ljudskoj imaginaciji. To je mesto gde se vrlo jednostavno mogu sresti potreba za stvaranjem slika, odnosno oblika i potreba za doživljajem novog i do sada neotkrivenog. Petar Sibinović upravo na tom mestu realnog, ali čulima neosvedočenog prostora gradi sopstveni odnos oblika i smisla.
Nesagledivost sveta postaje osobina mogućeg prostora za izmaštavanje, mesto gde on može smestiti sve one oblike i materijale koje tokom rada stvara. Curenja istopljene plastične mase ili krpa skorela od akrila ili poliestera više nisu likovno beskorisni elementi, a njihova se oblikovnost može se bezbolno smestiti u svet prostora nesagledivog koji se samo sticajem neke čudne okolnosti prikazao i pojavio. Tako obične fleke boje dobijaju mesto mogućih kosmičkih i mitskih dimenzija, ili se apstraktne šare nastale mešanjem vode i ulja pretvaraju u mikroskopsku sliku materije i banalnost prikaza premešta se u prostor i vreme pra stvaranja prvih jasnih oblika”, naveo je Antonijević, dodajući da Sibinović u obrnutom smeru istražuje elementarne procese u prirodi, kao i izgled različitih materijala pod mikroskopom.
Tako ta čudna istovremena kombinacije realnog i apstraktnog postaje za svakog posmatrača ponaosob labaratorija reflektujućih psiholoških sadržaja.
“U svetu u kome sve što postoji mora imati oblik, a samim tim i značenje, apstraktnost prikaza omogućava upisivanje i čitanje uvek i iznova, a jedini preduslov ostaje sama vitalnost forme koja svedoči sočnost života i sveta i magnetično nas privlači sopstvenim oblikom”, naveo je Antonijević, napominjući da je tokom izrade takvih umetničkih radova neophodno sakupljanje velikog broja informacija iz različitih, kako naučnih, tako i umetničkih polja.
Sinteza prikupljenih informacija dešava se u toku izrade umetničkog dela koje na taj način postaje organsko i živo tkivo koje povezuje sve korišćene izvore. Skulpture i crteži nastaju simulirajući ponovno stvaranje života, po ugledu na opšte karakteristike mikrosveta i njegov princip funkcionisanja i oživljavaju nove likovne tvorevine koje se nalaze na granici između apstraktnog i predstavljačkog. U ovom slučaju, mikroreference se mogu shvatiti i kao nematerijalno stanje koje prethodi formiranju nove, žive materije, ali u isto vreme one su prikaz odvijanja tog procesa.
Petar Sibinović, rođen 1986. godine u Valjevu, diplomirao je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, smer vajarstvo (2011), a trenutno je na doktorskim umetničkim studijama na istom fakultetu.
Samostalno je izlagao deset puta, a učestvovao je i na više od 50 kolektivnih izložbi, kao i na mnogobrojnim vajarskim radionicama i kolonijama.
Dobitnik je nagrada i priznanja u oblasti skulpture i slikarstva, a radovi mu se nalaze u muzejskim i privatnim kolekcijama u zemlji i inostranstvu.
Izložba u U10 biće otvorena do 31. avgusta.
(SEEcultorg)
