Feminističke izvođačke prakse
Mreža Aska/Mreža žena u izvođačkim umetnostima Zapadnog Balkana objavila je publikaciju čiji je cilj mapiranje ženskih/feminističkih izvođačkih praksi od 1990. do danas na području Srbije, Hrvatske, Bosne i Hercegovine i Crne Gore, a biće predstavljena 17. marta u Kulturnom centru Rex u Beogradu.
Zbornik tekstova “Ženski glasovi u izvedbenim umjetnostima Zapadnog Balkana 1990-2010” rezultat je inicijalne istraživačke faze rada mreže Aska koja je formirana između 2009. i 2010. godine na inicijativu Centra za feminističku kulturu NOVA iz Podgorice, uz podršku Fondacije CURE iz Sarajeva, Teatra Thalassa iz Zagreba i Žena na delu iz Beograda.
Publikaciju će predstaviti urednice izdanja i koordinatorke mreže: Nataša Nelević, Dubravka Crnojević-Carić, Vedrana Frašto, Sunčica Vučaj i Tanja Marković, uz učešće autorki tekstova o feminističkim izvođačkim praksama u Srbiji Dubravke Đurić i Ane Vilenice.
Mreža Aska osnovana je radi uspostavljanja bliže regionalne saradnje u poljima feminističke umetnosti, teorije izvođačkih umetnosti i aktivizma - kroz interdisciplinaran pristup koji povezuje znanja i iskustva iz te tri oblasti u četiri zemlje regiona. Takođe, jedan od ciljeva je pokretanje i pružanje podrške produkciji u oblasti feminističkih izvođačkih umetnosti i aktivizma u regionu.
Publikacija “Ženski glasovi u izvedbenim umjetnostima Zapadnog Balkana 1990-2010” fokusirana je na dva pitanja: ko su žene koje su se bavile temama roda u posmatranom periodu i kako su se te prakse razvijale, te kakav je i koliki uticaj tih praksi na lokalne publike, medije, kulturne institucije i zvaničnike, kao i kakva je autopercepcija umetnica.
Tako postavljena glavna pitanja knjige i njihova sistematizacija, kako je navela Olga Dimitrijević u časopisu “Scena” za pozorišnu umetnost br. 3 (2011), utemeljena su u činjenici da je to manje-više pionirski izdavački poduhvat kada su u pitanju regionalne ženske/feminističke izvođačke umetničke prakse. Tako i autorke mahom ističu da im nedostaje širi korpus literature vezan za temu, te stoga pristup koji predlažu “ima za cilj mapiranje tih praksi i uvođenje pojedinih zapažanja koja mogu da posluže kao osnova za dalji rad i istraživanja”. Njihovo ekstenzivno mapiranje i alternativne i institucionalne mejnstrim scene ženskih/feminističkih izvođačkih praksi uzima se za početni korak, pravljenje početne platforme za poređenje i pozicioniranje različitih umetnica i umetničkih grupa u regionu.
(SEEcult.org)
