Bolesti porodice - slika društva
Beogradsko dramsko pozorište premijerno izvodi 24. novembra dramu “Moj sin samo malo sporije hoda” nagrađivanog mladog hrvatskog dramskog pisca Ivora Martinića, koja govori o komplikovanim porodičnim odnosima u suočavanju sa bolešću i različitosti bližnjih, predstavljajući tako i širu sliku savremenog društva.
Nakon praizvedbe u Zagrebačkom kazalištu mladih (ZKM) 2011. godine, u režiji Januša Kice, te niza osvojenih nagrada, Martinićevu dramu ima priliku da vidi i publika BDP-a u režijskoj postavci Predraga Stojmenovića, sa Vesnom Čipčić, Milošem Bikovićem, Milenom Pavlović, Milicom Zarić, Jelisavetom Orašanin, Dejanom Matićem Matom, Ivanom Tomićem, Srđanom Dedićem, Vladanom Milićem i Anjom Alač u glumačkom ansamblu.
Prema rečima Martinića, drama “Moj sin samo malo sporije hoda” u središtu teme ima bolest koja pokreće promišljanja o nestalnosti ljudskih bića, te kako se sa time nosimo.
Porodični odnosi u njegovom tekstu narušeni su zbog pojave bolesti, a na videlo izlaze osećanja napuštenosti, ogorčenosti, nemoći i nemogućnosti prevladavanja vlastitih duboko ukorenjenih predrasuda prema drugačijima od nas. Tekst se bavi egoizmima svih članova porodice, koji su u nemogućnosti da prihvate nestalnost života. Njihova krhka bića se slamaju pred bolešću, koja je izvan njihove moći, prenelo je BDP reči Martinića.
“Porodica se razotkriva kao egoistična zajednica koja teško prihvata kompromise. Kako je porodica temeljna jedinica društva, to se preslikava na sadašnji trenutak”, naveo je Martinić povodom svoje drame, koja je postigla veliki uspeh nakon praizvedbe u ZKM-u, osvojivši više od 20 nagrada, uključujući Zlatni lovorov venac za najbolji dramski tekst na 52. festivalu MESS u Sarajevu 2012. godine.
Povodom beogradske postavke, reditelj Predrag Stojmenović je naveo da se porodica u Martinićevoj drami suočava sa distrofijom, demencijom, homoseksualnošću, a njeni članovi, rastrzani između onoga što žele da neko bude i onoga što taj neko jeste, zapadaju u stanje samosažaljenja i povezuju se sa osećanjem prolaznosti i neostvarenosti. “Takav egoizam uzrokuje da ne čuju jedni druge i čini ih nesposobnim da iskažu ljubav koju nose u sebi”, naveo je Stojmenović, koji iza sebe ima više od 30 režija u Beogradu, Banjaluci, Kruševcu, Nišu, Vršcu, Vranju, Kikindi, Pirotu…
Stojmenović je izabrao i muziku za predstavu “Moj sin samo malo sporije hoda”. Scenografkinja je Irena Kukrić, a kostim je osmislila Dragica Laušević.
Martinić poznat je beogradskoj publici i po predstavi “Drama o Mirjani i ovima oko nje” koja je praizvedena 2010. u Jugoslovenskom dramskom pozorištu u režiji Ive Milošević, a potom je postavljena i u Hrvatskom narodnom kazalištu u Zagrebu, u režiji Anje Maksić Japundžić, i u Mestnom gledališču u Ljubljani, u režiji Dušana Jovanovića.
Rođen u Splitu 1984. godine, Martinić je debitovao kao pisac 2009. godine dramom “Ovdje piše naslov drame o Anti”, u režiji Ivice Šimića i izvođenju splitskog Gradskog kazališta mladih, koja je kasnije postavljena i u Londonu i Briselu. Njegove drame prevedene su na desetak jezika.
Drama “Moj sin samo malo sporije hoda” osvojila je četiri nagrade na 22. Marulićevim danima u Splitu, po šest priznanja na 19. Međunarodnom festivalu malih scena u Rijeci i na 35. Danima satire Fadila Hadžića, a proglašena je i najboljim komadom na 20. dodeli nagrada Hrvatskog glumišta.
Prva repriza predstave “Moj sin samo malo sporije hoda” u BDP-u je 27. novembra.
(SEEcult.org)
