Preminuo Feliks Pašić

Feliks Pašić, novinar, pozorišni kritičar i publicista, preminuo je 31. jula u Beogradu u 72. godini, saopštila je njegova porodica.

Feliks Pašić, novinar, pozorišni kritičar i publicista, preminuo je 31. jula u Beogradu u 72. godini, saopštila je njegova porodica.

Sahrana će biti u sredu, 4. avgusta, a vreme i mesto biće naknadno objavljeni.

Pašićeva kritičarska delatnost obuhvata razdoblje od 40 godina, a bio je i jedan od najplodnijih istraživača i hroničara pozorišnog života na prostoru bivše Jugoslavije, kao autor niza knjiga, monografija i dokumentarnih TV emisija.

Poslednja njegova knjiga “Muci - Ljubomir Draškić ili živeti u pozorištu”, posvećena legendarnom reditelju i dugogodišnjem upravniku Ateljea 212, objavljena je ovog leta u izdanju Muzeja pozorišne umetnosti Srbije, a Pašić je tim delom pokušao da, na osnovu dokumentarne građe, rasvetli činjenice iz Draškićevog života (1937-2004) i pozorišnog delovanja.

Rođen 19. februara 1939. godine u Splitu, Pašić je studirao francuski jezik i književnost.

Novinarski vek proveo je u “Borbi” (1960-1975), Radio Beogradu (1975, 1976) i Televiziji Beograd (1976-2000). Bio je urednik Kulturne rubrike “Borbe” i Kulturnog programa Drugog programa Radio Beograda.

U “Borbi” je početkom 60-ih objavio seriju razgovora sa savremenim jugoslovenskim piscima (60 razgovora).

Za TV Beograd snimio je oko 150 dokumentarnih emisija, među kojima je i serija emisija-portreta značajnih pozorišnih ličnosti srpske istorije, u prvom redu glumaca (Pera Dobrinović, Žanka Stokić, Ljubinka Bobić, Dobrica Milutinović, Milivoje Živanović, Milan Ajvaz, Mija Aleksić, Slobodan Perović, Neda Spasojević, Olivera Marković, Bojan Stupica, Miroslav Belović, Dejan Mijač, Mira Trailović…).

Pokrenuo je i nekoliko godina vodio i uređivao televizijske “Hronike Bitefa”.

Kritičarsku delatnost započeo je 60-ih, a jedno vreme pisao je filmsku kritiku, dok se od početka 70-ih posvetio pozorištu.

Bio je stalni pozorišni kritičar “Borbe”, “Večernjih novosti”, Radio Beograda, “Dnevnog telegrafa” i “Teatrona”.

Uporedo sa redovnom kritičarskom aktivnošću, predano se bavio glumcima, nastojeći da u razgovorima s njima ispita ne samo fenomen glume, već i da ispiše specifične glumačke biografije (serija “Glumci govore” u časopisu “Scena”).

Razvio je i usavršio naročitu vrstu portretisanja pozorišnih umetnika kroz javne razgovore, a stenogrami tih razgovora jednim delom su objavljeni u “Teatronu”.

U raznim ulogama - selektora, člana žirija, voditelja razgovora o predstavama, aktivno je prisutan na svim važnim pozorišnim festivalima i manifestacijama u zemlji.

Bio je poslednji savezni selektor Sterijinog pozorja (1989. i 1990), a 15 godina je, kao selektor i umetnički direktor, davao kreativni pečat Festivalu monodrame i pantomime u Beogradu, te osnovao i tri godine vodio Jugoslovenski festival pozorišta jednog glumca u Nikšiću.

Sa glumicom Svetlanom Bojković pokrenuo je i sedam godina (1992-1999) uređivao pozorišne novine “Ludus”, u kojima je objavio 60 opsežnih razgovora sa pozorišnim umetnicima.

Autor je knjiga “Savremenici” (razgovori sa jugoslovenskim piscima - 1965), “Oluja” (dnevnik predstave - 1987), “Kako smo čekali Godoa kad su cvetale tikve” (dokumentarno istraživanje slučajeva zabrane dve pozorišne predstave - 1992), “Zoran” (razgovori sa Zoranom Radmilovićem - 1995), “Karlo Bulić - avantura kao život” (1992), “Mira Trailović, gospođa iz velikog sveta” (2006), “Glumci govore I, II” (razgovori sa šesnaestoro srpskih glumaca - 2003), “Joakimovi potomci” (portretni medaljoni dobitnika Statuete “Joakim Vujić” - 2006).

Autor je monografija “Grad teatar Budva - Prvih deset godina” (1998), “Grad teatar Budva - Drugih deset godina” (2007), “Deset festivala pozorišta za đecu” (o Jugoslovenskom festivalu pozorišta za đecu u Kotoru, 2002), “Beogradsko dramsko pozorište - 60 godina” (2007), “Vuk, z. p. Tršić, Vukovi sabori 1933-2008” (2008), “Zvezdara teatar 1984-2009” (2009).

Priredio je i knjigu o dramskoj umetnici Oliveri Marković, knjigu kritika Slobodana Selenića (Dramsko doba), knjigu pesama i zapisa Ljubiše Bačića (Moj živote malo li te ima), a koautorski je sarađivao u monografijama o Ljubi Tadiću, Miri Stupici, Miji Aleksiću, Zoranu Radmiloviću, Nevenki Urbanovoj, Raheli Ferari, Danilu Stojkoviću, Mariji Crnobori.

Preveo je sa francuskog “Ogled o neposrednim činjenicama svesti” Anrija Bergsona (“Velika edicija Ideja”, 1978).

Pašić je dobitnik niza nagrada i priznanja, među kojima su dve Sterijine nagrade za pozorišnu kritiku (1983, 1992) i Sterijina nagrada za naročite zasluge na unapređenju pozorišne umetnosti i kulture (2006).

Dobitnik je i godišnje nagrade Radio Beograda 1975. godine, nagrade “Svetozar Marković” (1979), te nagrade “Arman Lanu” na Međunarodnom televizijskom festivalu u Monte Karlu 1985. Takođe, dobitnik je Spomen plakete grada Beograda 1974.

(SEEcult.org)