Torinski konj u Domu sindikata
Drama istaknutog mađarskog reditelja Bele Tara “Torinski konj”, nagrađena Srebrnim medvedom na Berlinalu i priznanjem međunarodnog žirija kritike, prikazuje se od 6. oktobra u Domu sindikata u Beogradu. Tarov “Torinski konj”, koji je i mađarski kandidat za Oskara za nominaciju za najbolji strani film, govori o tome šta je prethodilo nemilom događaju koji je izazvao psihički slom nemačkog filozofa Fridriha Ničea.
Drama istaknutog mađarskog reditelja Bele Tara “Torinski konj”, nagrađena Srebrnim medvedom na Berlinalu i priznanjem međunarodnog žirija kritike, prikazuje se od 6. oktobra u Domu sindikata u Beogradu.
Tarov “Torinski konj”, koji je i mađarski kandidat za Oskara za nominaciju za najbolji strani film, govori o tome šta je prethodilo nemilom događaju koji je izazvao psihički slom nemačkog filozofa Fridriha Ničea.
Niče je 1889. godine u Torinu bio svedok bičevanja konja. Pokušavajući da ga odbrani, pritrčao je i obgrlio ga, ali se zatim onesvestio na ulici. Ubrzo nakon tog nemilog događaja, Niče je mentalno oboleo. U takvom stanju ostao je sve do smrti, 11 godina kasnije.
Snimljen u crno-beloj tehnici, “Torinski konj” u svega 30 kadrova priča tokom 146 minuta priču koja je prethodila toj drami.
Radnja je smeštena u seosko domaćinstvo, gde stari vlasnik imanja živi sa kćerkom u lošim životnim uslovima. Njih dvoje preživljavaju zahvaljujući konju, koji im pomaže u svakodnevnim poslovima.
“Torinski konj” pruža mogućnost publici da se udubi i u potpunosti oseti svaki minut egzistencije likova gotovo u istom intenzitetu u kojem ga osećaju i oni sami.
Film je koprodukcija Mađarske, Francuske i Nemačke, a u distribuciji je MegaCom Filma (www.mcf.rs).
Tar je stekao kultni status zahvaljujući filmovima “Prokletstvo”, “Satanski tango”, “Verkmajsterove harmonije”, “Hotel Magnezit”, “Porodično gnezdo”, “Autsajder”, “Magbet”, “Ljudi iz predgrađa”, “Almanah jeseni”, “Putovanje ravnicom” i “Prolog”.
Učestvovao je u konkurenciji u Kanu 2007. filmom “Čovek iz Londona”.
Rođen 1955. godine, filmom je počeo da se bavi amaterski, kao 16-godišnjak, a već ranim radovima provukao je pažnju mađarskih studija.
Televizijskom adaptacijom Šekspirovog “Magbeta”, njegov rad dobio je prepoznatjiv vizuelni pečat i metafizičku perspektivu. Usledili su njegovi najčuveniji filmovi, kao što su “Proklestvo” i legendarni višečasovni “Satanski tango”, koji je snimao sedam godina,
(SEEcult.org)
