Spomen ploča Vinaveru
Svestrani pisac Stanislav Vinaver (1891-1955), dobija spomen ploču u Beogradu, na mestu na kojem se nalazila kuća u kojoj je živeo u Đakovačkoj ulici 21. Spomen ploču Vinaveru svečano će otkriti 8. septembra u 11.30 sati ministar kulture, informisanja i informacionog društva Predrag Marković, u nastavku akcije afirmisanja zaostavštine velikana srpske pisane reči, koju je prošle godine pokrenulo Ministarstvo kulture Srbije. Prisutnima će se, osim Markovića, obratiti i književni istoričar Gojko Tešić.
Svestrani pisac Stanislav Vinaver (1891-1955), dobija spomen ploču u Beogradu, na mestu na kojem se nalazila kuća u kojoj je živeo u Đakovačkoj ulici 21.
Spomen ploču Vinaveru svečano će otkriti 8. septembra u 11.30 sati ministar kulture, informisanja i informacionog društva Predrag Marković, u nastavku akcije afirmisanja zaostavštine velikana srpske pisane reči, koju je prošle godine pokrenulo Ministarstvo kulture Srbije.
Prisutnima će se, osim Markovića, obratiti i književni istoričar Gojko Tešić.
Vinaver je bio intelektualac širokog obrazovanja, erudita evropskog formata (književnik, matematičar, fizičar, pijanista, poliglota, novinar, diplomata) i neumoran borac za intenzivan dijalog srpske sa evropskim kulturama.
Sa ostalim značajnim stvaraocima svog vremena (Petar Dobrović, Miloš Crnjanski, Ivo Andrić, Sima Pandurović, Tin Ujević, Todor Manojlović...) često je razmenjivao mišljenja i vodio žučne polemike. Sukobljavao se s konzervativizmom i tradicionalističkom književnom mišlju nacionalnih institucija, pokušavajući da odbrani modernistički duh generacije 20-ih godina prošlog veka.
Jezik i njegovi izražajni potencijali bili su najjače Vinaverovo oružje u polemičko-majstorskim i preciznim kritikama kulturnog mediokritetstva i mitomanstva ondašnje Srbije, zbog čega je i ostao upamćen kao uporni reformator srpske književnosti prve polovine 20. veka i borac za urbani izraz srpskog jezika.
Iako je opsesija jezikom bila Vinaverova stalna tema, pisao je i o politici, istoriji, umetnosti, muzici... Između ostalog, rubrika “Beogradsko ogledalo” u listu “Republika”, koju je pisao tokom tri poslednje godine života bila je svojevrsna kritička panorama kulturnog i umetničkog života Beograda u kojem je ostao do kraja života, odbijajući ponude da živi u velikim evropskim metropolama.
Ministarstvo kulture je 2010. godine, koja je bila proglašena “Godinom knjige i jezika”, u saradnji sa “Večernjim novostima” i lokalnim samoupravama, postavilo 11 spomen ploča na objekte u kojima su rođeni, boravili ili delovali znameniti pisci.
Do sada je postavljeno 11 spomen ploča (Meša Selimović, Skender Kulenović, Dušan Matić, Aleksandar Vučo, Slobodan Selenić, Antonije Isaković, Mića Popović, Duško Radović, Desanka Maksimović, Branko Ćopić, Miloš N. Đurić).
Tokom 2011. godine predviđeno je postavljanje još 11 spomen ploča (Aleksandar Tišma, Branko Miljković, Milan Kašanin, Danilo Kiš, Stanislav Vinaver, Vasko Popa, Živojin Pavlović, Jovan Hristić, Milovan Đilas, Vojislav Despotov, Grigorije Vozarević).
(SEEcult.org)
