Preminuo Rade Marković
Istaknuti srpski pozorišni i filmski glumac Rade Marković, koji je ostvario oko 200 uloga u teatru i snimio gotovo sto filmova, preminuo je u Zaboku u Hrvatskoj mesec dana pre 80. rođendana. Vreme i mesto sahrane Markovića, koji je bio suprug slavne glumice Olivere Marković i otac je njihovog sina, pozorišnog i filmskog režisera Gorana Markovića, biće naknadno objavljeni. Rođen 14. oktobra 1921. godine u Beogradu, Marković je započeo glumačku karijeru u amaterskoj grupi na Kolarcu, a studirao je najpre Tehnički, a potom Filozofski fakultet u Beogradu.
Istaknuti srpski pozorišni i filmski glumac Rade Marković, koji je ostvario oko 200 uloga u teatru i snimio gotovo sto filmova, preminuo je u Zaboku u Hrvatskoj mesec dana pre 80. rođendana.
Vreme i mesto sahrane Markovića, koji je bio suprug slavne glumice Olivere Marković i otac je njihovog sina, pozorišnog i filmskog režisera Gorana Markovića, biće naknadno objavljeni.
Rođen 14. oktobra 1921. godine u Beogradu, Marković je započeo glumačku karijeru u amaterskoj grupi na Kolarcu, a studirao je najpre Tehnički, a potom Filozofski fakultet u Beogradu.
Od kraja 50-ih bio je angažovan gotovo deceniju i po u Beogradskom dramskom pozorištu, a potom je kao samostalni umetnik igrao u predstavama Ateljea 212, Narodnog pozorišta, Jugoslovenskog dramskog pozorišta...
Nastavio je da radi i po odlasku u penziju, a u Narodnom pozorištu u Beogradu trebalo je da se pojavi 6. oktobra u predstavi “Zlatno tele” koju je, prema tekstu Iljfa i Petrova, režirao njegov sin Goran Marković.
Osim u pozorištu i na filmu, ostvario je i niz uloga u dramama i serijama Televizije Beograd, a svojevremeno je bio i jedan od spikera prvih izdanja “Filmskih novosti”, kao i narator u mnogim kratkometražnim filmovima.
Dobitnik je niza stručnih nagrada i društvenih priznanja, uključujući “Dobričin prsten” Saveza dramskih umetnika Srbije 1998. godine za celokupno glumačko ostvarenje, kao i Sterijine nagrade 1958. godine za ulogu u predstavi BDP-a “Doživljaji Nikoletine Bursaća” Branka Ćopića i 2002. za “Pandorinu kutiju” Gorana Markovića.
Između ostalog, dobitnik je i tri Arene u Puli, od kojih dve za glavnu (Tuđa zemlja, 1957. i Radopolje, 1963.) i jednu za sporednu mušku ulogu (Šolaja, 1955).
Rade Marković bio je i profesor glume na Akademiji umetnosti u Novom Sadu.
(SEEcult.org)
