Omaž Lili Andres Vukotić
Izložba “3,2,1… Pogled” u Galeriji ULUPUH u Zagrebu omaž je glumici Lili Andres Vukotić koja je, osim po kratkoj filmskoj karijeri, poznata i kao životna i profesionalna saputnica oskarovca Dušana Vukotića, a smatrana je i prvom jugoslovenskom pin-up devojkom.
Bogat život Lili Andres Vukotić biće predstavljen od 10. januara arhivskim fotografijama, fotokolažima, primerkom ženske toalete i aksesoara 50-ih godina 20. veka, te projekcijom filmova u kojima je glumila - “Jubilej gospodina Ikla”, “Ne okreći se sine”, “Martin u oblacima”.
Izložba je, kako je navela autorka Sanja Šantak, omaž i svim Zagrepčankama i ženama koje su u nekim možda sasvim drugačijim vremenima živele svoju žensku prirodu, igrajući, između svih svojih životnih uloga (majke, supruge, koleginice, radnice) i samo i potpuno ulogu žene.
Melita Andres-Vukotić, od milja nazvana Lila, rođena je u srcu Zagreba, na Marulićevu trgu, 13. aprila 1923. godine u porodici Nade pl. Šišić i Dragana Andresa, profesora na Glazbenoj akademiji. Školovana u Vježbaonici u Gundulićevoj ulici, te kao klasični đak pri Prvoj klasičnoj gimnaziji, upisala je Filozofski fakultet, ali ga nije završila. Nije požalila, već je izuzetnom snalažljivošću i britkošću uma, duhovitošću, te izuzetnim šarmom i gardom, gordo kročila kroz život... ostavljajući sve potpuno bez daha, navela je Sanja Šantak.
Krajem 50-ih upoznala je budućeg oskarovca Dušana Vukotića za koga se udala 1960. i ostala s njim sve do njegove smrti 1998.
Lilina ljubav prema filmu i fascinacija tajnama filmskog zanata započela je 1952. godine, kada je postala deo radne ekipe za snimanja filma “Hanka” Slavka Vorkapića, u zimskim vrletima Bosne.
Vatroslav Mimica joj je 1953. dao glavnu žensku ulogu u filmu “Jubilej gospodina Ikla”, a potom je 1955. dobila ulogu u prvim epizodama američkog serijala “Lum & Abner”, da bi usledile uloge u antologijskim filmovima Branka Bauera "Ne okreći se sine" (1956) i "Martin u oblacima" (1961).
Uz glumačku karijeru u svetu domaće filmske produkcije, paralelno je bila zaposlena i kao skripterica i sekretarica režije na projektima Šimatovića, Tanhofera, Velimirovića…
Filmsku glumačku karijeru u jednom trenutku je prekinula odbijanjem privlačne inostrane ponude i time se zauvek odlučila za potpunu posvećenost kako privatnom, tako i profesionalnom životu Vukotića. U svetu filma profesionalno je ostala sarađujući u svim Vukotićevim projektima kao skripterica, sekretarica, crtačica....
Poseban naglasak izložbe stavljen je na pojam urbane žene 50-ih, u ovom slučaju Zagrepčanke, kao otelovljenja pogleda na svet određene gradske sredine. Kako je to opisala Sanja Šantak u predgovoru izložbe: 40-te i 50-te godine prošlog veka prelomne su godine uopšte u kalendaru svetske istorije, pa tako i na prostoru države koja više ne postoji.
“Za generacije naših baka, teta, majki, to je vreme u kome su neke od njih su proživljavale već svoje zrele godine, neke od njih devojaštvo, neke su se tek rađale. Svejedno, bile su to godine kada su se pokušavale nekako nositi sa prelaznim periodom u kome je jedan društveni sistem bio zamenjen drugim. Možda su se menjale i društvene norme, možda pak samo tekstilni materijali i naslovnice žurnala koje su pratile modne tekovine. U ženskom biću ostala je i dalje potreba za elegancijom i šarmom, kao prećutnom normom ophođenja prema svetu”, navela je Sanja Šantak, ističući da je u suštini posvećena “ženama jednog doba i to ženama tog doba koje su na prostoru bivše države, čiji je deo bila i sadašnja Hrvatska, zapravo hrabro, a na neki način u tišini, stvarale tu tako moćnu, a tanku profinjenu nit ženske snage koja je u svim vremenima ono što tiho i potpuno pokreće ovaj svet”.
Izložba će biti otvorena do 19. januara.
(SEEcult.org)
