Odjeci krize kapitalizma
Izvedbena instalacija “To nismo mi, to je samo staklo” Siniše Ilića i Bojana Đordeva, biće predstavljena 30. novembra u Robnoj kući “Beograđanka”, a nastala je prema tekstu Ivane Sajko koji formalizuje odjeke ekonomske krize kapitalističkog društva u niz javnih i privatnih situacija, otkrivajući matrice ljudskog ponašanja - bilo da su odraz povinovanja sistemu ili pobune. U tekstu obe te odluke idu u smeru iste slike - čoveka kao belog miša zatrčanog u točku svog kaveza.
U produkciji TkH, izvedbena postavka teksta Ivane Sajko odmiče se od jedinstvenog sveobuhvatnog pregleda scene, vremena konzumacije i linearnosti naracije. One su žrtvovane zarad hiper-teatralnosti u kojoj dramaturgija prostora određuje mesto i situaciju teksta.
Svaki od tekstova/monologa postavljenih u prostor, bilo da su izvedeni grafičkim prelomom na papiru, izgovoreni od izvođača ili anonimnih glasova iz ozvučenja, kombinovani sa statičnom ili pokretnom slikom, zahteva performans čitanja/gledanja, (ne)identifikacije, nepristajanja ili kritike od strane publike.
Tekst Ivane Sajko postavljen je u prostor kao tekstualna matrica očekivanog ponašanja, kao u karaokama ili u TV programu gde se tekst čita sa “idiota”.
Prema navodima autora, to je tekst koji su istorija, društvo, kapitalizam, pripremili za nas, a mi samo treba da ga izgovorimo. "Nismo mi. Tekst je. To nismo mi, to je samo kapitalizam. Kroz koji, kao kroz staklo, posmatramo svet..."
"Ali siromašan čovjek je glup i ne misli na sopstveno dobro, on je budala, tako mu govore, a on pak ponavlja sve što mu kažu, i zato bi mu trebalo zahvaliti, jer svojom tupošću održava socijalni mir, svojim poštenjem lomi štrajkove, svojom depresijom podstiče proizvodnju, ulaže u duvansku industriju svojim nezdravim navikama, i pri tom ne traži nikakva prava i beneficije. Guta psovke umesto da se nahrani, puši umesto da se naspava, crkava za opštu dobit, besplatno. Kreten” (odlomak iz teksta).
U toku tročasovnog trajanja izvedbene instalacije - 30. novembra od 18 do 21 sat na četvrtom spratu “Beograđanke” (ulaz iz Ulice kralja Milana), publika može početi i završiti gledanje u bilo kojem trenutku, jer se scene ponavljaju tri puta.
Saradnici u realiziji: Katarina Popović (dizajn grafičkog materijala), Anka Aćimović, Pavle Čemerikić, Andrijana Đorđević, Andrej Kovačić, Vasilije Krstić, Nađa Marjanović, Ivana Marković, Nina Mrđa, Aleksandra Pavić, Pavle Simović, Luka Zorić (izvedba), Čarni Đerić, Dragica Đorđev, Siniša Ilić, Dragana Jovović (glasovi iz of-a), Nebojša Vukelić (oblikovanje zvuka), Dragan Arsić (tehničko vođstvo), Miloš Timotijević govori tekst “Šta sam naučio o kapitalizmu” iz perfomansa Bojana Đorđeva “What I have learned about capitalism”.
Korišćen je i segment filma “The plow that broke the plains” (1936).
Predstava “To nismo mi, to je samo staklo” realizuje se u okviru projekta Balcan Can Contemporary podržanog od Evropske unije, Ministarstva kulture i informisanja Srbije i Sekretarijata za kulturu Grada Beograda.
(SEEcult.org)
