O Umeću držanja za ruke
Razgovor o crnogorskom učešću na 59. Bijenalu u Veneciji, odnosno izložbi "Umeće držanja za ruke/ dok se probijamo kroz sedimentni oblak", biće održan 18. jula u Muzeju afričke umetnosti u Beogradu, a uz kustoskinju Nataliju Vujošević, najavljeni su i umetnici Lidija Delić i Ivan Šuković.
U organizaciji Centra savremene umetnosti Crne Gore, prema koncepciji kustoskinje i umetnice Natalije Vujošević, Crna Gora se na 59. Bijenalu u Veneciji predstavlja izložbom koja obuhvata i radove Dantea Buua, Darka Vučkovića i Jelene Tomašević, kao i Kolekciju umetnosti nesvrstanih zemalja sa delima umetnika Zuzane Halupove (Jugoslavija), Renea Portokarera (Kuba), nepoznatog umetnika iz Iraka i video zapisom o skulpturi umetnika Bernarda Matemere (Zimbabve).
Izložbu u crnogorskom paviljonu, čija je kustoskinja Jelena Božović, prati publikacija koja predstavlja isprepletene kustoske i poetske pristupe, te arhivske zapise. Autori tekstova u publikaciji su: Ana Ivanović, Jovana Stokić, Miloš Zec, Nuno de Brito Rocha, Vjera Borozan, Marina Čelebić, Nada Baković, Anita Ćulafić i Natalija Vujošević.
Jelena Tomašević, Guilty Knowledge, instalacija, serija 2017/22, foto: Ugo Carmeni
Izložba “Umeće držanja za ruke / dok se probijamo kroz sedimentni oblak” gradi iskustvo nalik naučno-fantastičnoj priči o mogućim budućnostima, pletući je kroz multitemporalne intergeneracijske poglede umetnika koji dolaze iz različitih društvenih i istorijskih konteksta koji se talože na prostoru današnje Crne Gore. Ova priča nastaje na marginama “sveta”, koji danas nazivamo globalnim kapitalizmom, iz prostora akutne distopije dezintegrisanog “tela” prirode i društva koje se pod konstantnim turbulencijama, uticajima i potresima menja i gubi čvrstu opnu i kao rasuti oblak ideologija, istorija, strahova i snova pluta u vremenu i prostoru.
Kako možemo predstaviti jedno ovako dezintegrisano telo zajednice, stanje slobodnog pada zarobljeno u fatamorgani tranzicije, simulakrum? Izložba nudi alternativan način predstavljanja i posmatranja granicom određene teritorije, uvažavajući kompleksnost istorije, transformacije i kretanja. Izložba ugošćava intergeneracijski, multitemporalni dijalog susrećući imaginacije umetnika koji stvaraju u današnjem distopijskom okruženju, slomljenog zajedničkog jezika i zajednice, sa čudesnom kolekcijom umetnosti nesvrstanih zemalja, koja nas podseća da su jedan mnogo veći svet i ideja imaginizirani i praktikovani ne tako davno na istom tlu, danas zakopani u ruševinama koje za sobom ostavlja sociopatska neoliberalna i neokolonijalna stihija.
Otelovivši svoje vizije kroz različite medije, od slikarstva, instalacije do usvajanja u svoje prakse ritualnih pristupa ručnom radu, sve do poezije i arhiva, umetnici pokazuju imaginaciju i lekoviti potencijal umjetnosti koja se rađa i živi u i uprkos distopijskom okruženju post- društvene pustinje, navela je Natalija Vujošević povodom izložbe “Umeće držanja za ruke / dok se probijamo kroz sedimentni oblak”, koja je otvorena do 27. novembra u Palati Malipiero u Veneciji.
Razgovor o izložbi u MAU počinje u 18 sati.
*Naslovna fotografija: Lidija Delić i Ivan Šuković, Svaki raj nije izgubljen, 2022, slike i skulptura, foto: Ugo Carmeni
(SEEcult.org)
