Grlićev trijumf na 57. Puli
Hrvatski reditelj Rajko Grlić trijumfovao je 24. jula na 57. Festivalu igranog filma u Puli melodramom “Neka ostane među nama” o ljubavnim prevarama, za koju je nedavno nagrađen i za režiju na 45. Karlovim Varima. Ljubavna drama “Neka ostane među nama”, sa srpskim glumcem Predragom Mikijem Manojlovićem u jednoj od glavnih uloga, osvojila je Veliku zlatnu arenu za najbolji film 57. Pule, kao i Zlatnu arenu za režiju Grlića.
Hrvatski reditelj Rajko Grlić trijumfovao je 24. jula na 57. Festivalu igranog filma u Puli melodramom “Neka ostane među nama” o ljubavnim prevarama, za koju je nedavno nagrađen i za režiju na 45. Karlovim Varima.
Ljubavna drama “Neka ostane među nama”, sa srpskim glumcem Predragom Mikijem Manojlovićem u jednoj od glavnih uloga, osvojila je Veliku zlatnu arenu za najbolji film 57. Pule, kao i Zlatnu arenu za režiju Grlića.
U konkurenciji sa još devet filmova u Nacionalnom takmičarskom programu, od kojih su tri manjinske koprodukcije, Grlićev film osvojio je još pet nagrada Zlatna arena - za sporednu žensku Ksenije Marinković, kameru Slobodana Trninića, muziku Alfi Kabilja i Alana Bjelinskog, scenografiju Ive Hušnjaka i ton Srđana Kurpjela.
Prema navodima žirija, Grlićev film zaslužio je Veliku zlatnu arenu, jer je najuspešnije oslikao krizu bračnih odnosa koji su dominirali programom 57. Pule, koja je prvi put uključila u nacionalnu konkurenciju i manjinske koprodukcije.
Velika zlatna arena dodeljena je producentu Grlićevog filma Igoru Alexanderu Noli, a novčani iznos od 30.000 kuna obezbedilas je Hypo banka.
Sam Grlić nagrađen je za “iskustvo i visoku profesionalnost” rediteljskog umeća.
Grlićev film bio je jedini među sedam u glavnoj sekciji Nacionalnog takmičarskog programa, koji je već viđen u Hrvatskoj, a snimljen je u koprodukciji Hrvatske (Mainframe Zagreb, HRT, NP7 Zagreb), Srbije (Yodi film Beograd) i Slovenije (Studio Maj Ljubljana).
Reč je o indiskretnoj zagrebačkoj priči koja otkriva virove erotske strasti ispod mirne, trome površine građanske svakodnevice i običaja - kroz dvostruke živote dva brata Nikole i Brace, njihove supruge, ljubavnice i decu.
Prema navodima Grlića, u sociološkoj literaturi danas se može naći tvrdnja da je bračna prevara ili ljubavna avantura jedini preostali oblik pobune pojedinca protiv predvidljivosti života. S druge strane, psihijatri tvrde da duboko u korenu svake potrebe da se iskoči iz ustajale svakodnevice, u prarazlogu svake kreacije i pobune, leži snažan i nepredvidljiv seksualni nagon. Grlića su, kako je naveo, uvek fascinirale energija i mašta koje su neke osobe ulagale u preljube i vođenje dvostrukih života, a spoj tih premisa doveo ga je i do stvaranja tog filma.
Zlatnu arenu za scenario dobio je Nevi Marasović za film “The Show Must Go On”, koji je i režirao i kojim je svečano i počeo Nacionalni takmičarski program 57. Pule. Marasović je proglašen i najboljim debitantom, zahvaljujući toj naučno-fantastičnoj drami koja, prema navodima žirija, predstavlja zanimljivu i društveno relevantnu, globalno prihvatljivu priču koja ironijskim pristupom prokazuje savremenu medijsku manipulaciju.
Marasovićev futuristički film jedina je nezavisna produkcija u Nacionalnom programu, a inspirisan je fenomenom rialiti šou programa “Veliki brat” (Big Brother). Radnja se događa u Zagrebu desetak godina u budućnosti, kada za vreme trajanja rialiti šou programa izbije globalni rat, ali producent čini sve kako bi to sakrio od učesnika. Marasović je počeo da piše scenario za taj film za vreme studija, inspirisan drugom sezonom hrvatske verzije “Velikog brata” (Big Brother), tokom koje je izbila svetska panika zbog ptičjeg gripa.
U glavnoj sekciji Nacionalnog takmičarskog programa Zlatnu arenu za glavnu mušku ulogu dobio je Rade Šerbedžija za crnu komediju “Sedamdeset i dva dana” Danila Šerbedžije, za koji je Zlatnu arenu za sporednu mušku ulogu dobio srpski glumac Bogdan Diklić.
Danilu Šerbedžiji, koji je postidplomske studije završio na Univerzitetu Ohajo u klasi Grlića, kao inspiracija za taj crnohumorni film poslužila je anegdota koju je 1989. godine čuo na odsluženju vojnog roka, kada je crnogorski vojnik rekao da njegova porodica ne radi ništa osim što brine da baba ne umre, jer ima američku penziju.
Podstaknut tom anegdotom, snimio je film o ličkoj porodici čiji je glavni prihod dedina američka penzija, koju prima njegova udovica. Nakon šta baba umre, glava porodice smišlja plan - zameniti babu…
Film “Sedamdeset i dva dana” snimljen je u produkciji kuće Inter Film iz Hrvatske, u koprodukciji sa HRT-om, Lijeni Filmom i Vansom iz Srbije.
Zlatna arena za najbolju glavnu žensku ulogu dodeljena je Mariji Škaričić za film “Majka asfalta” Dalibora Matanića, za “uverljiv lik žene koja ne pristaje na zlostavljanje”.
Zlatna arena za montažu dodeljena je Mati Ilijiću za crnohumorni akcioni film “Šuma summarum” reditelja Ivana Gorana Viteza, za koji je nagrađena i kostimografkinaj Zoran Meić, dok je posebna Zlatna Arena za masku dodeljena Snježani Gorup za film “Sedamdeset i dva dana”.
Prema novim pravilima Festivala u Puli, žiri Nacionalnog programa filmovima mogao je da dodeli filmovima u sekciji manjinskih koprodukcija do tri Zlatne arene, i to u svim kategorijama u kojima se dodeljuju Velika zlatna arena i Zlatna arena. Manjinske koprodukcije konkurisale su i za Zlatna vrata Pule (nagradu publike u Areni za najbolji film Nacionalnog programa), te za posebne nagrade hrvatske i strane kritike, te mladih filmofila.
Kao manjinske koprodukcije, na 57. Puli prikazani su omnibus “Neke druge priče” grupe rediteljki sa prostora bivše Jugoslavije, drama “Na putu” sarajevske rediteljke Jasmile Žbanić, čija je svetska premijera bila ranije ove godine u konkurenciji Berlinala, te film “Ostavljeni” Adisa Bakrača iz Bosne, u kojem je glavnu žensku ulogu odigrala Mira Furlan.
Među manjinskim koprodukcijama u Puli bio je i film “Besa” Srđana Karanovića iz Srbije, takođe s Manojlovićem u jednog od glavnih uloga, a prikazan je van konkurencije.
Zlatna arena za režiju u sekciji manjinskih koprodukcija tako je dodeljena Žbanićevoj za film “Na putu” o fenomenu vehabija, za koji je Zlatnu arenu za glavnu žensku ulogu dobila Zrinka Cvitešić, dok je za mušku nagrađen Toni Grga za ulogu u filmu “Ostavljeni”.
Žiri Nacionalnog programa, kojim je predsedavao filmski reditelj Bogdan Žižić, činili su i glumci Suzana Nikolić i Špiro Guberina, filmolog Krešimir Mikić, predavač na Učiteljskom fakultetu u Zagrebu, te inženjer postprodukcije Dado Valentić.
Nagradu publike Zlatna vrata Pule osvojio je film “Sedamdeset i dva dana”, dok je pobednički Grlićev film, prema glasovima posetilaca, zaslužio treće mesto, iza “Na putu” Jasmile Žbanić.
I sama publika je nagrađena - dobila je priznanje “Mario Rotar”, nazvano prema osnivaču i idejnom ocu Festivala igranog filma u Puli.
Žiri Federacije filmskih kritičara Evrope i Mediterana (FEDEORA), koji su činili Ronald Bergan (predsednik), Dubravka Lakić i Eva Zaoralova, takođe je nagradio u glavnoj sekciji Nacionalnog programa Grlićev film “Neka ostane među nama”, dok je u sekciji manjinskih koprodukcija nagradio “Ostavljene”, a u programu hrvatskih kratkih igranih filmova “9. ožujak” Irene Škorić.
Žiri Međunarodnog programa 57. Pule, koji su činili filmski kritičari Elvis Lenić (predsednik), Tomislav Kurelec i Mario Kozina, dodelio je Arenu za najbolji film “Piscu iz senke” Romana Polanskog, za “žanrovsku strukturu koja kompleksno problematizuje društvene odnose i razotkriva funkcionisanje mehanizama političke moći u savremenoj demokratiji”.
Arena za najboljeg reditelja dodeljena je Bertrandu Tavernieru za film “Princeza Montpensier”, dok je za najbolje glumačko ostvarenje nagrađena Sylvie Testud za ulogu u filmu “Lourdes” Jessice Hausner.
I Hrvatsko društvo filmskih kritičara proglasilo je najboljim u medunarodnom programu film “Pisac iz senke” Polanskog, dok je u glavnoj sekciji Nacionalnog programa nagradilo debitantski film Marasovića “The Show Must Go On”, a u sekciji manjinskih koprodukcija “Na putu” Žbanićeve.
Film “Na putu” osvojio je i nagradu žirija mladih filmofila, koji je u glavnoj sekciji Nacionalnog programa proglasio najboljim Šerbedžijin film “Sedamdeset i dva dana”, a međunarodnom programu film “Samac” Toma Forda. Priznanje u konkurenciji hrvatskih kratkih igranih filmova dodelio je reditelju Kristijanu Miliću za “Šampion”.
Osim nagrađenih, u glavnoj sekciji Nacionalnog programa prikazani su i “Predstava” Dana Okija i “2 sunčana dana” Ognjena Sviličića.
Prošle godine, na 56. Festivalu igranog filma u Puli, pobedila je posleratna hrvatska drama “Metastaze” Branka Schmidta, rađena u koprodukciji sa Srbijom i Bosnom i Hercegovinom, dok su nagradu za režiju dobili Zvonimir Jurić i Goran Dević za “Crnce”, a za scenario Antonio Nuić za “Kenjac”.
Festivalski sajt je www.pulafilmfestival.hr
(SEEcult.org)
