Decenija Muzeja detinjstva
Beogradski umetnik Vladimir Perić predstavlja u galeriji Remont u Beogradu dugogodišnji projekat “Muzej detinjstva”, koji realizuje od 2006. godine najpre samostalno, a potom sa Milicom Stojanov. Iako je, kao i prethodna dva Perićeva projekta, zamišljen kao još jedan desetogodišnji poduhvat, moguće je da će “Muzej detinjstva” biti nastavljen i posle 2016. godine kao osoben koncept autorskog muzeja unutar kojeg je detinjstvo u bivšoj Jugoslaviji predstavljeno kao kaleidoskopna mapa tema i materijala i neiscrpan rudnik za dalje istraživanje i stvaralaštvo.
Bez mogućnosti da se napravi pregled sadržaja čitave kolekcije i umetničkog opusa “Muzeja detinjstva”, u Remontu će desetogodišnjica tog projekta biti obeležena od 21. januara multimedijalnom izložbom radova koji su u relaciji sa gumenom igračkom Mikija Mausa. Predmeti kolekcije i arhivska građa, instalacije i foto dokumentacija izložbenog istorijata koji se odnosi na instalaciju sa mikijima, sažeto će predstaviti koncept “Muzeja detinjstva” kao heterogene fuzije kolekcionarske strasti, istorijskog razmišljanja na temu predmeta kao dokumenta i njegove upotrebe u umetničkom radu, gde su se zvanična, zaboravljena i izmišljena istorija našle u polifonoj sintezi, navela je povodom izložbe Milica (Stojanov) Perić.
Perić je projekat “Muzej detinjstva” započeo nakon okončanja prethodne dve stvaralačke faze koje su trajale po jednu deceniju (Talent i Talent Factory).
“Muzej detinjstva” razvija se već deceniju kao pasionirana kolekcionarska i umetnička praksa usmerena na predmete detinjstva, kao “imaginarni muzej bez zidova”.
Sakupljeni predmeti “Muzeja detinjstva”, kako je navela Milica Perić, relevantni su kao umetnički materijal koji nosi adekvatna estetska svojstva, ali i kao materijal koji je kroz put od proizvodnje do odbačenosti, sažeo u sebi otvorenu slagalicu činjenica i bajki, na čijem prisustvu i odsustvu počiva pisanje i prepravljanje istorije. Ta slagalica je svakako zaturena u onoj pregradi pojedinca/društva iz koje se svesno ili ne, gradi i preispituje vlastiti identitet.
“Biti u ‘Muzeju detinjstva’, i biti okružen stotinama iskorišćenih omota od čokolada, kantica od marmelada, sapuna i krema, knjiga, dečjih alata, albuma, sličica, hiljadama tuđih igračaka, fotografija i razglednica iz raznih epoha, podrazumeva istovremeno uzbuđenje, osećanje prenatrpanosti, frustracije, ali pre svega radosti što smo u prilici da sve te skrajnute priče otkrijemo, sačuvamo i u njima pronađemo delić vlastitih uspomena i emocija. Obimnost kolekcije ‘Muzeja detinjstva’, njen stalan rast i usložnjavanje, primorali su nas na uvođenje sistematizacije, nalik podelama kakve se mogu naći u muzejskim institucionalnim zbirkama. Iako sa ambicijom da kroz kolekciju pružimo holistički pregled detinjstva - što je istinski istraživački poduhvat koji obuhvata analize detinjstva sa pozicija antroplogije, sociologije, etnografije, istorije, najpre nam je bilo važno da otvorimo police i fioke koje će ujediniti predmete iz različitih istorija, međusobno povezanih originalnim kontekstom ili našom interpretacijom, i da potom takav aranžman koristimo kao podsetnik prilikom potrage za predmetima, kao i prilikom razmišljanja o njihovoj sadašnjoj upotrebi”, navela je Milica Perić u tekstu povodom izložbe.
“Iz tog istovremeno organizovanog i haotičnog mikrokosmosa dokumenata crpimo ideje, kontekst i materijal za stvaralaštvo koje predstavlja konstantan fluks između istorijskog čitanja/arhiviranja, i sa druge strane – umetničke palingeneze koja razbacane istorijske fragmente spaja u vizuelne celine izmišljanja, provokacija, ličnih emocija i sećanja u odnosu na kontekst stalnih promena”, dodala je ona.
Sakupljen materijal “Muzeja detinjstva” se unutar umetničkih radova transformiše u domišljate i personalizovane manipulacije slikama detinjstva i elementima specifičnog sociokulturnog prostora unutar kojeg se to detinjstvo odvijalo. Poroznu granicu između reda i haosa, realnosti i fikcije, umetnici pomeraju do linija potpune sinteze umetničkog i svedočanstvenog.
Na dovoljnoj distanci tih polova gumeni Miki Maus tako će biti dokument za istraživanje društvene istorije 60-ih, 70-ih i 80-ih godina 20. veka, perioda industrijalizacije i društvenih promena pod uticajem političkih veza i odnosa moćnih država. Svaka od figura Mikija Mausa priča je o njegovom prethodnom vlasniku, a za mnoge i jedinstven dokument prekinute nevinosti detinjstva i raspadnute slagalice. Na dovoljnoj distanci opet, svaki od njih je i istovetan element u harmoničnoj, razigranoj mustri za tapet nove dečje sobe.
Gumeni Miki Maus, artikal 155 je igračka proizvedena u jugoslovenskoj fabrici “Biserka” (tvornica dječjih igračaka, lopti i društvenih igara) u Zagrebu, koja je počela da radi 1956. Imala je zvaničnu licencu kompanije “Volt Dizni” za proizvodnju igračaka koje nose lik Diznijevih junaka. U masovnoj proizvodnji te fabrike nastalo je više od 750 različitih tipova igračaka, od toga gotovo stotinu modela Diznijevih junaka. Stotine hiljada njih bili su intimni pratioci detinjstava 60-ih, 70-ih i 80-ih godina. Veliki broj je potom iz raznih razloga dospeo na buvlje pijace. A hiljade njih je odatle prešlo u “Muzej detinjstva” akumulacijom koja traje više od decenije.
"Muzej detinjstva" do sada je prikazan na više od 30 samostalnih i grupnih izložbi, a delom i na izložbi “Nema ničega između nas” u Paviljonu Srbije na 55. Bijenalu u Veneciji 2013. godine, na kojoj je Perić učestvovao sa Milošem Tomićem. Posetioci Bijenala imali su priliku da vide instalaciju “Tapet za dečju sobu” sa elementima igračke s likom Mikija Mausa.
Izložba u Remontu biće otvorena do 29. januara.
(SEEcult.org)
