Oproštaj FAF-a od Puriše Đorđevića
Festival autorskog filma (FAF) oprašta se sa tugom i ponosom od velikana srpske kinematografije Puriše Đorđevića, koji je poslednje filmove premijerno prikazao upravo na tom festivalu, a 2014. godine dobio je i nagradu FAF-a za životno delo.
Među poslednjim Đorđevićevim filmovima, prikazanim na FAF-u, bili su dokumentarni “Gospodin”, posvećen Matiji Bećkoviću (2021), film “Mala moja iz Bosanske Krupe” (2016), posvećen Branku Ćopiću, te “Iščezla Albertina” (2014) koji je radio sa koreografom Milošem Sofrenovićem i snimateljem Mišom Miloševićem prema motivima Prustovog romana...
Đorđević je o FAF-u govorio: “Imao sam sreću da idem u školu autorskog filma u toku mnogih godina. Ali, za autore Festivala autorskog filma u Beogradu bila je to škola gde su loše ocene dobijali oni važni iz kulture, koji nikada nisu imali razumevanja i novaca za ovaj festival. Bolje reći, davali su finansije za ovaj festival samo na kašičicu, tek da ne pogine. Ali najbolji lekar ovog festivala bila je publika, i to ona najmlađa, i budući sineasti koji su ovde učili prve lekcije filma” (iz monografije Pohvala ludosti: 20 godina Festivala autorskog filma).
Umetnički direktor FAF-a Srđan Vučinić istakao je višeslojnost Đorđevićeve poetike.
“Junaci, jednako kao i filmske priče Puriše Đorđevića nedoljivo nas podsećaju na kubistička platna i crteže: svi oni imaju u isti mah po nekoliko lica i figura, prostiru se kroz nekoliko vremena, nose po nekoliko života u sebi. Nikada ih ne možemo sagledati samo iz jedne perspektive, jer oni u isti mah borave u prošlosti i budućnosti, u ratu i u miru, u carstvu mrtvih i među živima, u izvitoperenoj stvarnosti jugoslovenskog socijalizma, i u nedosanjanom snu palih partizanskih boraca o svetloj budućnosti. Tako kubistički protegnuti kroz različita vremena i simultane tačke u prostoru, Purišini likovi iz velike tetralogije o ratu i revoluciji (Devojka, San, Jutro, Podne) postaju otvorene metafore za sebe: poetske figure neponovljivog autorskog univerzuma koje nam kazuju nešto bitno i o našem svetu i životu”, napisao je Vučinić u eseju posvećenom Đorđevićevoj poetici.
Doajen srpske i jugoslovenske kinematografije Mladomir Puriša Đorđević, svestrani i neumorni reditelj i scenarista, preminuo je 23. novembra u Beogradu u 99. godini.
Đorđevićev opus broji više od 18 dugometražnih igranih filmova, pet TV filmova i više od 50 kratkih igranih i dokumentarnih, a posebno je čuvena njegova antiratna tetralogija "Devojka", "San", "Jutro" i "Podne" iz 60-ih godina, koja je osvajala 1960-ih godina nagrade i na svetskim festivalima. Objavio je tri drame, deset romana, dobio pregršt domaćih i međunarodnih nagrada - od Venecije, preko Moskve do Rio de Žaneira.
Bio je autor specifčne poetike, duha i šarma, ali i kritičar režima. Smatran je i disidentom, a njegov film "Pavle Pavlović" (1975) završio je u bunkeru.
*Foto: FAF
(SEEcult.org)
