Radno vreme
Umetnici Mihailo Stanisavac i Zoran Kiza Radović iz Beograda i Filip Badurina iz Rijeke predstaviće se zajedničkom izložbom 5. novembra u Galeriji ALT u Beogradu, kojom tematizuju radno vreme.
Izložba obuhvata crteže i grafike, a Kiza Radović će na otvaranju izvesti crtački performans.
Izložba tematizuje radno vreme umetnika u neoliberalnom kapitalizmu koji je prinuđen da radi neki drugi posao za novac, a umetnost stvara u slobodno vreme. Takođe, tematizuje radno vreme kao simboličko trajanje fabričkih dizalica iz prohujale socijalističke epohe, te radno vreme kroz performativnu crtačka akciju kojom se utvrđuje umetnički identitet umetnika autodidakta.
Mihailo Stanisavac (1980) kroz spontane beleške iz ciklusa “Vreme” izdvaja one segmente koji pokreću priču o “radnom vremenu”, osvrćući se na uvremenjenost koja mandatira njegovu stvaralačku slobodu.
Crteži, grafike i beleške u različitim medijima i poznatim grafičkim tehnikama reflektuju trenutak i stanja autora u trenutku nastanka i njihov smisao je u komunikaciji datog okvira događaja značajnog za umetnika, navela je u najavi izložbe umetnička direktorka galerije ALT Gabriela Vasić.
Stanisavac, kako je istakla, ima pročišćen likovni izraz koji povremeno sažima iskustva minimalizma, ili drugim radovima nosi duh spontanog grafizma i simbolizma. Između tih različitih duhovnih stanja moguće je i pratiti nit stvaranja, koju taj umetnik nastoji da iznedri, bez obzira na egzistencijalne okolnosti u kojima stvara.
Mladi hrvatski grafičar Filip Badurina (1986) predstaviće se serijom grafika “Čuvari grada” u tehnici linoreza na papiru. Njegove grafike proističu iz analitičnog posmatranja i kadriranja urbanih motiva - industrijskih objekata, karakterističnih za Rijeku, lučki grad iz kojeg Badurina i potiče.
Osim igre likovnim elementima, kontrastima i konstrukcijama, njegovi radovi odišu i izvesnom emotivnom napetošću, koja reflektuje umetnikovu upitanost nad činjenicom da mnoge od fabrika danas više nisu u funkciji, a da same dizalice odolevaju zubu vremena, iako su one simbol jedne devastirane industrije i tranzicije, kao i prohujale socijalističke epohe.
Zoran Kiza Radović (1969) predstaviće se kroz performativnu crtačku akciju u tokom koje će izvoditi gestualne crteže tušem i četkom, a izrađeni crtež će postati deo prostorne instalacije koja će se sa mesta gde nastaju crteži slivati celom dužinom prostora galerije, poput mosta koji spaja druga dva umetnika.
Izložba je deo godišnjeg programa Galerije ALT “Pogled sa Balkana” kojim afirmiše stvaralaštvo mladih vizuelnih umetnika, uz podršku Ministarstva kulture, informacija i informacionog društva Srbije.
(SEEcult.org)
